Thursday, October 19, 2006
به مناسبت ماه بزرگداشت کورشاین ماه، ماه بزرگداشت کورش است. از این رو با خود اندیشیدیم دو گفتار از گفتارهای این بزرگ مرد را که از کتاب سیروپدی نوشته گزنفون برگرفته شده است،دراین وبلاگ بیاورم ، تا بدانیم ایرانیان پاک نهاد در گذشته چگونه انسانهایی بوده اند.
زمانیکه کورش بر لیدیه چیره شد به کزروس پادشاه آنجا گفت که من هرگز به سربازانم اجازه نمی دهم که در شهرهای کشور تو به غارت بپردازند. زیرا اگر چنین کنم بدترین آنها صاحب بهترین چیزها خواهند شد.
در مقایسه با این گفتار می توانید تاریخ اسلام از جمله سیره النبی را بخوانید تا بدانید که جنگهای مسلمین هیچ انگیزه ای به جز غارت و گرد آوری دست آورده های جنگی نداشته است.
در کتاب عایشه بعد از پیامبر نوشته شده است که عده ای دزد که اسلام آورده بودند ، از آن رو که دزدی گناه بزرگی در دین اسلام بود پیش ابوبکر آمدند و گفتند ما نمی توانیم از پس مخارج خانواده خود بر آییم به ما حکم جهاد بده تا برویم و با پیکار با کشورهای غیر مسلمان غنیمت جنگی به دست آوریم
حال به گفتاری دیگر از کورش بزرگ می پردازیم
زمانی کزروس به کورش بزرگ گفت چرا از غنیمت های جنگی چیزی را برای خود بر نمی داری و همه را به سربازانت می بخشی. کورش گفت اگر غنیمت های جنگی را نمی بخشیدیم الان دارایی من چقدر بود؟ گزنفون عددی را با معیار آن زمان گفت. کورش یکی از سربازانش را صدا زد و گفت برو به مردم بگو کورش برای امری به مقداری پول و طلا نیاز دارد. سرباز در بین مردم جار زد و سخن کورش را به گوششان رسانید.مردم هرچه در توان داشتند برای کورش فرستادند. وقتی که مالهای گرد آوری شده را حساب کردند ، از آنچه کزروس انتظار داشت بسیار بیشتر بود.کورش رو به کزروس کرد و گفت ، ثروت من اینجاست.اگر آنها را پیش خود نگه داشته بودم ، همیشه باید نگران آنها بودم . زمانی که ثروت در اختیار توست و مردم از آن بی بهره اند مثل این می ماند که تو نگهبان پولهایی که مبادا کسی آن را ببرد.
باید به حال آن مردمی که الگویی مثل کورش دارند اما از او چیزی نمی دانند و سرمشق خود را ندانسته یک راهزن و دژخیم می کنند ، با هوهو کردن و علی علی کردن از حال می روند و گاهی آنقدر در ستایش دژخیمی مثل علی زیاده روی می کنند که او را خدا می نامد گریست.