Friday, May 29, 2009
دیروز رفته بودم درکه. در بعضی از جاهای درکه جوانانی با لباس سبز تبلیغات موسوی را پخش می کردند و روبانی سبز به دست همه می دادند و می گفتند برای حمایت از موسوی این روبانها را به دور دست خود ببنیدید. تازه فهمیدم که این روبانهای سبز که تازگیها جوانها به دور دست خود می بندند برای چشم نخوردن نیست، برای حمایت از موسوی است. به یکی از پسر ها گفتم من از شما روبان نمی گیرم گفت چرا گفتم به خاطر اینکه سگ زرد برادر شغاله. گفت من هم می دانم اما پولم را برای تبلیغ می گیرم. یکی دیگر از دختر هایی که تبلیغات را پخش می کرد می گفت اگر رأی ندهیم آن وقت دوباره آن عنتر رئیس جمهور می شود. گفتم به هر روی موسوی هم که بیاید وضع کشورت 180 درجه تغییر نمی کند. در عوض با رأی دادن به جهانیان می گوئید که هنوز هم می توانند بر روی این رژیم منفور سرمایه گذاری کنند. تو با این کارت مشروعیت به این نظام می دهی. اما خانمی تحصیلکرده که همراه من بود گفت حق با این خانم هست. رأی دادن به موسوی به معنی مخالفت با رژیم است. لباس سبز پوشیدن یعنی مخالفت با رژیم. اگر ما رأی ندهیم رژیم سرنگون نمی شود. فقط کمک کرده ایم که احمدی نژاد دوباره رئیس جمهور شود. هنوز خیلی مانده است که مردم شیوه های مبارزه را یاد بگیرند. از این همه روبانهای سبز که بین مردم رواج یافته است، متوجه شدم که مردم تصمیم گرفتند با حضور قوی در انتخابات مانع انتخاب مجدد احمدی نژاد بشوند. اینبار هر چقدر هم بخواهیم بنویسم که رأی دادن درست نیست، راه به جایی نمی بریم. مردم موسوی را انتخاب کرده اند نه به این دلیل که او را گزینه ای خوب می دانند. بلکه فقط به این دلیل که مانع انتخاب احمدی نژاد بشوند. اکثر جوانها روبانهای سبز سیدی بسته اند. شعار انتخاباتی موسوی هم بسیار جالب است. "انسانم آرزوست"!